ریشه در خاک

...

من اینجا ریشه در خاکم

من اینجا عاشقِ این خاکِ از آلودگی پاکم

من اینجا تا نفس باقی‌ست می مانم

من از اینجا چه می‌خواهم؟ نمی دانم!

امید روشنایی گرچه در این تیرگی ها نیست

من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم

من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دستِ تهی

گل بر می افشانم

من اینجا روزی آخر از ستیغِ کوه، چون خورشید

سرود فتح می خوانم

و می دانم

تو روزی باز خواهی گشت.

آینده، همین نامعلوم بودنش خوب است!

"I couldn't even kill myself the way I wanted to. I had power over "nothing". And that's when this feeling came over me like a warm blanket. I knew, somehow, that I had to stay alive. Somehow. I had to keep breathing. Even though there was no reason to hope. And all my logic said that I would never see this place again. So that's what I did. I stayed alive. I kept breathing. And one day my logic was proven all wrong because the tide came in, and gave me a sail.

And I know what I have to do now. I gotta keep breathing. Because tomorrow the sun will rise. Who knows what the tide could bring?"

قضاوت ممنوع!