همینطوری که نمی شود سرت درون لاک خودت باشد و راهت را بروی؛ مدام هم برای خودت توجیه کنی که: ای آقا، این ها در نهایت در راستای همان اهداف بلندمدت و کلی ای که در نظر داری قرار می گیرد دیگر!
خب همین طوری جلو می روی که آخرش به اینجا می رسی دیگر؛ همین طوری سرت را درون رودخانه ی زندگی خودت کرده ای و بی خبر از اینکه بیرون چه خبر است، جلو کدام ور است و عقب کدام سمت، با جریان رود پیش می روی؛ به خیال خودت داری حرکت می کنی، نه آقاجان دارند حرکتت می دهند؛ و الا تو خالی از حرکتی، خالی ...
همین طوری جلو می روی که آخرش باید برگردی دیگر؛ برگرد، برگرد، تا دیر نشده برگرد که زیادی کج آمدی، زیادی دور شدی، زیادی .... اصلاً خودت زیادی شدی! باید کم شوی، خیلی کم، حتی خیلی کمتر از آنچه همان اول ها بودی؛ اینطوری شاید بتوانی برگردی ...
تازه دعا کن تا وقتی برگردی دیر نشده باشد؛ می دانی که؟! همین الانش هم خیلی دیر شده، مهلتت خیلی دارد نزدیک می شود؛ هر کسی می خواهی باشی باش، زمان برایت متوقف نمی شود ... زودباش، برگرد!
