ریشه در خاک

...

من اینجا ریشه در خاکم

من اینجا عاشقِ این خاکِ از آلودگی پاکم

من اینجا تا نفس باقی‌ست می مانم

من از اینجا چه می‌خواهم؟ نمی دانم!

امید روشنایی گرچه در این تیرگی ها نیست

من اینجا باز در این دشتِ خشکِ تشنه می رانم

من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دستِ تهی

گل بر می افشانم

من اینجا روزی آخر از ستیغِ کوه، چون خورشید

سرود فتح می خوانم

و می دانم

تو روزی باز خواهی گشت.

از مصاف خود گریختن

کاش می شد این نگاه غوطه ور میان اشک را

 

بر جهان دیگری نثار کرد

 

کاش می شد این دل فشرده 

 

- بی بهاتر از تمام سکه های قلب را -

 

زیر آسمان دیگری قمار کرد

 

کاش می شد از میان این ستارگان کور

 

سوی کهکشان دیگری فرار کرد

 

با که گویم این سخن که درد دیگری است

 

از مصاف خود گریختن

 

وینهمه شرنگ گونه گونه را 

 

مثل آب خوش به کام خویش ریختن

 

ای کرانه های جاودانه ناپدید

 

این شکسته صبور را

 

در کجا پناه می دهید؟