اینجا باران می بارد
چــه لـطــف بــود کـه نـاگــاه رشـحـه قــلمت حـقـوق خـدمـت مـا عـرضـه کـرد بـر کـرمـت
بــه نــوک خـامـه رقــم کــردهای ســلام مــرا کــه کــارخــانــه دوران مـبــاد بــی رقــمــت
نـگـویــم از مـن بــیدل بــه سهـو کردی یـاد کـه در حـسـاب خرد نیست سهو بر قلمت
مــرا ذلـیــل مــگــردان بــه شــکر ایـن نـعمت کـه داشت دولت سـرمـد عـزیز و محترمت
بـیــا کـه بــا سـر زلـفــت قـــرار خـواهـم کـرد کـــه گــر ســرم بـرود بـرنــدارم از قـدمــت
ز حـــال مــا دلــت آگــه شــود مــگــر وقــتـی کـه لـالـه بـردمـد از خـاک کشتگان غمت
روان تــشــنـه مــا را بــه جــرعـهای دریــــاب چـو مـیدهـنـد زلـال خـضـر ز جام جمت
هـمـیشه وقت تو ای عیسی صبا خوش باد که جان حافظ دلخسته زنده شد به دمت