هر کس خودش را پیشوای مردم قرار دهد، پس باید پیش از تعلیم دیگران به تعلیم خود بپردازد و پیش از آنکه به زبان تأدیب کند، به وسیله رفتار و کردار آموزش دهد؛ چه آن که خود را تعلیم دهد و ادب نماید، نسبت به آن که به تعلیم و تأدیب دیگران می پردازد، برای تعظیم سزاوارتر است.