تَمامُ الحَجّ لِقاءُ الأِمام ...
- ۰۷ خرداد ۹۲ ، ۲۰:۲۸
تسبیح و تهلیل و صلوات؛ همگی کلیدهای خزائن آسمان ها و زمین اند. اسماء خدا و صدها ذکر دیگر که می دانم و نمی دانم هستند که هریک ، به جای خود، درهایی از توفیق و رحمت و مغفرت را برایت می گشاید. اما گاهی تجربه می کنی که در یک حال خاص، در یک زمان خاص، در یک مکان خاص، یک ذکر مخصوص است که کلید حس و حالت می شود. فقط و فقط همان یک ذکر است که حس و حالت را عوض می کند. این چند روز که به دور خانه ی خدا، این شگفتی ساده ی خدا، می گردم، دنبال آن ذکری می گردم که باز کند در قلبم را. دنبال ذکری می گردم که کلید حس و حال اینجایم شود. ذکر زیاد گفته ام این چند روز، خیلی هایشان تکانم داده اند، ولی هنوز ذکری زیر و رویم نکرده است. و من همچنان می گردم و ذکر می گویم، به امید آنکه پیدا شود این کلید...
چند روزی هنوز در پیش است؛ انگار تا قبل از این هنوز خیلی باورم نشده بود و حالا کم کم دارم باور می کنم. آخر همه چیز این قدر اتفاقی و غیر منتظره و عجیب و غریب جفت و جور شد که بیشتر شبیه قصه ها بود تا واقعیت! دقیقاً نمی دانم چرا، ولی هر چه به موعد سفر نزدیک می شوم دلهره ای در دلم شدت می گیرد؛ گاهی آن قدر شدید است که رنگم می پرد و دست و پایم یخ می کنند و زبانم گره می خورد. کم کم دارم بیشتر می فهمم که جایی که عازمش هستم، اصلاً جای معمولی ای نیست.
رشته ای بر گردنم افکنده دوست می برد هر جا که خاطر خواه اوست