تا فراموش نگردد...

کاش می‏شد که به انگشت نخی می‏بستیم

تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم!!!

کاش در باور هر روزه‏یمان 

جای تردید نمایان می‏شد

و سوالی که چرا سنگ شدیم

و چرا خاطر دریایی‏مان خشکیده‏ست؟

کاش می‏شد که شعار 

جای خود را به شعوری می‏داد

تا چراغی گردد دست اندیشه‏یمان 

کاش می‏شد که کمی آینه پیدا می‏شد

تا ببینیم در آن، صورت خسته‏ی این انسان را

شبح تار امانت‏داران

کاش پیدا می‏شد